de stille pracht
in mijmering reeds uitgevoerd
dwaalt nog tussen
de scheppende handen

ogen zoeken
de einder aan de horizon
handen tasten
nerven en scheuren  

de kwasten schoongespoeld
de beitels aangescherpt
nog even….
dan heel lang geploeg

de juiste voren wordt getroffen
door licht de beeltenis ontplooid
het oppervlak bevrijd
van het alledaags der dingen

tot in zijn diepe ziel beroerd
staart dan de mens verwondering
staat sprakeloos
maar vol bewondering

ria van amelsvoort 2015